Πραγματοποιήθηκαν σήμερα το πρωί στον χώρο του Γυμνασίου Λεωνιδίου τα αποκαλυπτήρια της αναμνηστικής πλάκας στη μνήμη των εκτελεσθέντων ...
Πραγματοποιήθηκαν σήμερα το πρωί στον χώρο του Γυμνασίου Λεωνιδίου τα αποκαλυπτήρια της αναμνηστικής πλάκας στη μνήμη των εκτελεσθέντων πατριωτών μας, από τα στρατεύματα κατοχής, την περίοδο 1941-1944.
Την εκδήλωση διοργάνωσε ο δήμος Νότιας Κυνουρίας. Ο Δήμαρχος Γιάννης Μαρνέρης έκανε την εναρκτήρια εισήγηση, ενώ το ιστορικό ανέπτυξε ο Στρατής Κουνιάς.
Παραβρέθηκαν συγγενείς των εκτελεσθέντων που περιέγραψαν πως εξελίχθηκαν τα γεγονότα.
Στο τέλος εψάλη δέηση και έγινε η αποκάλυψη της αναμνηστικής πλάκας.
Την εκδήλωση διοργάνωσε ο δήμος Νότιας Κυνουρίας. Ο Δήμαρχος Γιάννης Μαρνέρης έκανε την εναρκτήρια εισήγηση, ενώ το ιστορικό ανέπτυξε ο Στρατής Κουνιάς.
Παραβρέθηκαν συγγενείς των εκτελεσθέντων που περιέγραψαν πως εξελίχθηκαν τα γεγονότα.
Στο τέλος εψάλη δέηση και έγινε η αποκάλυψη της αναμνηστικής πλάκας.
Ομιλία Στρατή Κουνιά
Η πατρίδα μας από τις αρχές του Απρίλη 1941 ήταν υπό τριπλή κατοχή Γερμανική-Ιταλική-Βουλγαρική (Ανατολική Μακεδονία και Θράκη).
Στο δήμο μας την ευθύνη είχαν Ιταλοί καραμπινιέροι που έφθασαν στο Λεωνίδιο το Μάη του 1941 και εγκαταστάθηκαν στο σπίτι της Στέλλας Καμβύση, που είναι δίπλα στο Ηρώον και ύψωσαν την Ιταλική σημαία. Από τον Ιούνιο 1943 οι Ιταλοί εγκαταστάθηκαν στην Πλάκα, φοβούμενοι επίθεση από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ.
Οι καραμπινιέροι πριν εγκαταλείψουν το Λεωνίδιο φρόντισαν να κάψουν το 1943 το σπίτι του Ηλία Κουβούση, ήταν ράφτης στο Λεωνίδιο και κομμουνιστής, επίσης έκαψαν 2 σπίτια στον Άγιο Βασίλη που ήταν το οργανωτικό κέντρο και φυτώριο των ανταρτών του ΕΛΑΣ.
Μετά από μια μάχη που έγινε στις 6 Αυγούστου 1943, στην Πλάκα με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ, οι καραμπινιέροι αναχώρησαν στις 7 Αυγούστου 1943, με πολεμικό πλοίο για το Ναύπλιο, πριν φύγουν όμως οι καραμπινιέροι έκαψαν δύο σπίτια στην Πλάκα.
Το ένα ήταν το σημερινό κέντρο διασκέδασης "Πρωτόκολλο".
Από τις 8 Αυγούστου 1943 η περιοχή που καλύπτει η δήμος Νότιας Κυνουρίας ήταν ελεύθερη, χωρίς κατακτητές.
Ίδρυση του ΕΑΜ
Στις 27 Σεπτεμβρίου 1941, στην Αθήνα, ιδρύθηκε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο το ΕΑΜ, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ σε συνεργασία με τρία μικρά κόμματα, Όπως αναφέρεται στο Ιδρυτικό, σκοπός του ΕΑΜ ήταν η απελευθέρωση του Έθνους από τον ξένο ζυγό.
Σε κάθε χωριό υπήρχε οργάνωση του ΕΑΜ, άρχισαν να λειτουργούν τα σχολεία, η τοπική αυτοδιοίκηση, τα λαϊκά δικαστήρια. και το 1944 το ΕΑΜ είχε 1,5 εκατομμύριο μέλη.
Τα αστικά κόμματα αρνήθηκαν να συνεργαστούν με το ΕΑΜ, μερικά μάλιστα ήταν εχθρικά προς την ίδρυσή του.
Τέλος του 1942 ιδρύθηκε ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός, ο ΕΛΑΣ , που στην περιοχή μας έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα αντάρτικα τμήματα τον Ιούλιο 1943. Φυτώριο των ανταρτών στην περιοχή μας ήταν τα ορεινά χωρία Κοσμάς, Πλατανάκι, Άγιος Βασίλης.
Τάγματα Ασφαλείας-συνεργάτες των κατακτητών
Τον Ιούνιο 1943 η κατοχική κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Ιωάννη Ράλλη, δημιούργησε τα τάγματα Ευζώνων ή τάγματα ασφαλείας , όπως είναι γνωστά. Ήταν παραστρατιωτικές οργανώσεις και σκοπός ήταν να συνεργαστούν με τα στρατεύματα κατοχής, εναντίον του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ.
Η κατοχική κυβέρνηση υποχρέωνε τους πρώην αξιωματικούς του στρατού και της χωροφυλακής να καταταγούν στα τάγματα αλλιώς τους έκοβαν τη σύνταξη.
Πολλοί όμως αξιωματικοί και χωροφύλακες κατατάχτηκαν στον ΕΛΑΣ, όπως ένας χωροφύλακας από την Κεφαλονία, που υπηρετούσε τότε στο Λεωνίδιο.
Αυτοί ήταν οι ντόπιοι συνεργάτες των κατακτητών, ονομάστηκαν ταγματασφαλίτες, που είναι υπεύθυνοι για πολλά εγκλήματα κατά του λαού.
Η προσπάθεια μερικών να ιδρύσουν και στο Λεωνίδιο τάγματα ασφαλείας απέτυχε διότι έγινε έγκαιρα αντιληπτό από τους αντάρτες. Έγινε και μια δίκη στο Παλιοχώρι το Σεπτέμβρη 1944 και η ομάδα αυτή απομονώθηκε. Έτσι στο Λεωνίδιο και στο δήμο μας δεν υπήρχαν ταγματασφαλίτες.
Μετά τον πόλεμο ο Ιωάννης Ράλλης δικάστηκε ως δοσίλογος και πέθανε στη φυλακή. Ήταν και άλλοι, από τον πολιτικό κόσμο, που υποστήριζαν τη δημιουργία των ταγμάτων ασφαλείας, όπως ο πρώην στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος (παππούς του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ), ο Στυλιανός Γονατάς και άλλοι. Ο Χίτλερ είχε εγκρίνει τη δημιουργία τους και διοικητής των ΤΑ στην Ελλάδα ήταν Γερμανός στρατηγός.
Στην Πελοπόννησο αρχηγός των ταγμάτων ασφαλείας ήταν ο συνταγματάρχης Διονύσης Παπαδόγκωνας, με έδρα την Τρίπολη και παραρτήματα σε Καλαμάτα, Σπάρτη, Ναύπλιο, Γύθειο, Κόρινθο, Πάτρα, Μονεμβάσια και άλλες πόλεις , ήταν ο φόβος και ο τρόμος του πληθυσμού.
Τέλος Σεπτέμβρη 1944, ο ΕΛΑΣ με αρχηγό τον ¨Αρη Βελουχιώτη κατέλαβε την Τρίπολη και συνέλαβαν τον Παπαδόγκωνα και τους συνεργάτες του. Με πιέσεις των Εγγλέζων τους άφησαν ελεύθερους. Στην Αθήνα έκλεισαν τους ταγματασφαλίτες σε στρατόπεδο στο Γουδί.
Τα τάγματα ασφαλείας συμπεριφέρονταν στον πληθυσμό χειρότερα και από τους κατακτητές.
Οι σκληρότερες και πιο πολύνεκρες μάχες έγιναν τον Σεπτέμβρη και Οκτώβρη 1944, μεταξύ των ανταρτών του ΕΛΑΣ και των ταγματασφαλιτών.
Γεγονότα που καθόρισαν την έκβαση του Πολέμου
Δύο γεγονότα καθόρισαν την τύχη του πολέμου και την ήττα του ναζισμού:
(α) Η μεγαλύτερη και φονικότερη μάχη του Β παγκόσμιου πόλεμου, με 1,500000 νεκρούς, η μάχη του Στάλινγκραντ, Ιούλιος 1942-2 Φεβρουαρίου 1943, που προσπάθησαν τα στρατεύματα του Χίτλερ να καταλάβουν τη τότε Σοβιετική Ένωση. Μετά από 6 μήνες πολύνεκρες μάχες περικυκλώθηκαν και παραδόθηκαν τα γερμανικά στρατεύματα (91000 στρατιώτες), αυτό έκρινε και την τύχη του πολέμου.
(β) Η απόβαση στις 6 Ιουνίου 1944 των συμμαχικών δυνάμεων ΗΠΑ και Μεγάλης Βρετανίας, στα παράλια της Νότιας Γαλλίας (Νορμανδία), Έλαβαν μέρος 7000 πλοία, βυθίστηκαν 59, αποβιβάστηκαν 800000 προσωπικά και πολεμικό υλικό. Τα
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποχωρήσει το μεγαλύτερο μέρος των κατοχικών δυνάμεων από την Ελλάδα.
Στις 9 Μαΐου 1945 οι ναζιστικές δυνάμεις παραδόθηκαν άνευ όρων.
Οι τρεις επιδρομές των Γερμανών
Οι Γερμανοί έκαναν τρεις επιδρομές στο Λεωνίδιο και στην περιοχή μας, ήθελαν να ξεκαθαρίσουν τους αντάρτες του ΕΛΑΣ, το ΕΑΜ και τους υποστηρικτές τους, ώστε όταν φύγουν να είναι οι συνεργάτες τους που θα διοικούν τη χώρα μας.
Η πρώτη επιδρομή έγινε στο τέλος του Γενάρη 1944, πέρασαν από τον Κοσμά και έκαψαν, στις 31 του Γενάρη, 500 από τα 504 σπίτια του χωριού. Η βαρβαρότητα στο απόγειό της. Οι ταγματασφαλίτες τους πληροφόρησαν ότι ο Κοσμάς είναι ανταρτοχώρι. Όλοι οι κάτοικοι είχαν εγκαταλείψει το χωριό.
Ήλθαν και στο Λεωνίδιο, συνέλαβαν τον Θεόδωρο Χρήστου Κολενδριανό, ο οποίος είχε πάει στην Σαμπατική να παραλάβει ένα δέμα που του έστειλαν από τον Πειραιά. Στο δέμα του βρήκαν γερμανικές αρβύλες. Παρά τις παρεμβάσεις που έγιναν δεν μπόρεσαν να τον σώσουν. Τον χτύπησαν πολύ στο κεφάλι και τον εκτέλεσαν την πρώτη του Φλεβάρη κοντά στο σημερινό κέντρο υγείας.
Η Δεύτερη επιδρομή έγινε τον Απρίλη 1944, σ’ αυτή ήταν μαζί με τους Γερμανούς πολλοί ταγματασφαλίτες, ένας από αυτούς ήταν ο στρατηγός Παναγιώτης Δεμέστιχας από το Κορώνι Λακωνίας Ο ίδιος ήταν και υπουργός εσωτερικών στην πρώτη κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου Μετά την κατοχή δικάσθηκε ως δοσίλογος και φυλακίστηκε.
Στη Βασκίνα συνέλαβαν τον Ντίνο Κυρίο ή Ντινάρα, που ήταν υπεύθυνος του ΕΑΜ Βασκίνας, Τον πήγαν στη Λακωνία και τον εκτέλεσαν στη Σπάρτη στις 13 Μαίου 1944. Έγιναν προσπάθειες να σωθεί, είχαν σταλεί στη Λακωνία άτομα να πείσουν τους ταγματασφαλίτες να τον ελευθερώσουν, χωρίς επιτυχία.
Η Τρίτη και τελευταία επιδρομή των Γερμανών άρχισε στις 28 Ιουνίου 1944, ήταν περίπου 12000 στρατιώτες, πέρασαν από την ορεινή περιοχή του Πάρνωνα. Στα Βούρβουρα εκτέλεσαν 36 άτομα. Οι κάτοικοι είχαν φύγει από το χωριό για να γλυτώσουν και οι κατακτητές εκτελούσαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Στο πέρασμά τους εκτελούσαν όποιο θεωρούσαν ύποπτο, τους υπόλοιπους τους έφεραν στο Λεωνίδιο και τους έκλεισαν στο δημοτικό σχολείο.
Τους κατακτητές συνόδευαν και μερικοί συνεργάτες τους, όπως ο Φίλιππας Ποντίκης από το Καστρί, ο Σοφιανός Σκιτζής από το Ελαιοχώρι, ο Γιάννης Κοντός από το Ναύπλιο, που έκανε και χρέη διερμηνέα διότι μιλούσε γερμανικά, μερικοί από το Κρανίδι και άλλοι που δεν γνωρίζουμε.
Πέρασαν από Παλιόχωρα, Βασκίνα και έφθασαν στο Λεωνίδιο την Τρίτη βράδυ 4 Ιουλίου 1944.
1) Ο Πάνος Μαυράκης από το ‘Άργος ήταν, από το 1939, συμβολαιογράφος στο Λεωνίδιο. Ήταν στέλεχος του ΕΑΜ και το 1943 πήγε στον Άγιο Ανδρέα να οργανώσει εκεί το ΕΑΜ. Πληροφορήθηκε η οργάνωση του ΕΑΜ ότι έρχονται οι κατακτητές και ανέβηκαν να κρυφτούν στο μεγάλο ρέμα, κοντά στον Πραστό, εκεί τραυματίστηκε και βρέθηκε νεκρός.
2) Ο Γιάννης Παν. Κούκος, ήταν γιατρός στον Άγιο Βασίλη και υπεύθυνος του ΕΑΜ Κυνουρίας, στην επιδρομή αυτή τον συνέλαβαν οι ταγματασφαλίτες, τον βασάνισαν και πέθανε από τα βασανιστήρια μέσα στην εκκλησία των Βρεσθένων. Είχε βγει και το τραγούδι:
Το μάθατε τι έγινε μέσα στον Αγ. Βασίλη,
Πιάσαν τον Κούκο το γιατρό στα Βρέσθενα τον πάνε
Τρεις μέρες τον βασάνιζαν, τρεις μέρες και τρεις νύχτες,
την Τρίτη τον σκότωσε ο Κρητικός με ξύλο.
Κρητικός ήταν ψευδώνυμο του Κώστα Λαγού που καταγόταν από το Καστρί και ήταν συνεργάτης των κατακτητών.
Επίσης συνέλαβαν τη σύζυγο του δικηγόρου Νίκου Λάτση, από τον Άγιο Βασίλη, που ήταν πολιτικός καθοδηγητής του 8ου συντάγματος του ΕΛΑΣ, την εκτέλεσαν στη Σπάρτη, είχε τρία παιδιά.
3) Ο Χρήστος Λάμπρου, ήταν γνωστός με το ψευδώνυμο Πέτρος, καταγόμενος από τη Λίμνη Ευβοίας, ήταν υπεύθυνος του ΕΛΑΣ στο Λεωνίδιο. Τις πρωινές ώρες της Τετάρτης 5 Ιουλίου, προσπάθησε να διαφύγει προς την Πετσίνα, συνάντησε ένα Γερμανό στρατιώτη, αντάλλαξαν πυροβολισμούς και ο Χρήστος έπεσε νεκρός. Τον πήγαν στο νεκροταφείο πάνω σε μια σκάλα.
4) Μαζί με τους Γερμανούς ήταν και δύο ταγματασφαλίτες από το Κρανίδι, τον ένα τον έλεγαν Μίμη. Ρωτούσαν να μάθουν που είναι ο ανάπηρος. Πρόκειται για το Νίκο Βαλτζή , γεννημένος στη Σμύρνη, είχε παντρευτεί στο Κρανίδι, είχε 4 κόρες και είχε αυτοκίνητο που έκανε μεταφορές. Έλαβε μέρος στον πόλεμο εναντίων των Ιταλών στην Αλβανία, έπαθε κρυοπαγήματα και επέστρεψε από το μέτωπο παράλυτος από τη μέση και κάτω, κυκλοφορούσε με αναπηρικό καροτσάκι. Ήταν δραστήριος στο ΕΑΜ και ήταν πρόεδρος του εργατικού κέντρου Κρανιδίου.
Στις 22 Μαΐου άρχισε η επιδρομή των Γερμανών στην Ερμιονίδα. Από το Πόρτο Χέλι ήλθε ο Ν. Βαλτζής, με άλλους Κρανιδιώτες με καΐκι στην Τσακωνιά στις 3 Ιουνίου, έμενε στο ξενοδοχείο Φασουλή. Εκεί τον βρήκαν οι δύο Κρανιδιώτες και τον εκτέλεσαν στο δρόμο προς Χατζαλιού.
5) Την Πέμπτη πρωί 6 Ιουλίου έδωσαν εντολή οι κατακτητές, να συγκεντρωθούν όλοι οι ενήλικοι, άνδρες και γυναίκες, στο ποτάμι, μπροστά στη σημερινή στάση λεωφορείων, όποιος δεν πήγαινε στο ποτάμι και τον ανακάλυπταν θα τον εκτελούσαν. Ήθελαν να ανακαλύψουν αν κρύβονταν αντάρτες στο Λεωνίδιο. Εκεί συνέλαβαν 11 άτομα, 3 γυναίκες και 8 άνδρες, και τους εκτέλεσαν στο χώρο πάνω από το Λύκειο. Οι 8 από τους εκτελεσμένους ήταν:
Θωμάς Σαραντάκος (Ιαβέρης) , με τη γυναίκα του Αλεξάνδρα, ήταν αντάρτης του ΕΛΑΣ και στρατοπεδάρχης στην Έλωνα, όπου οι αντάρτες κρατούσαν ως ομήρους συνεργάτες των κατακτητών ή μαυραγορίτες. Δεν ήθελαν να εκτελέσουν τη γυναίκα του, που ήταν έγκυος, αλλά αυτή επέμενε να εκτελεστεί με τον άνδρα της. Μια κόρη τους η Δήμητρα, 4 ετών που είχαν μαζί τους, την πήρε και τη μεγάλωσε ένας από τους κρατούμενους της Έλωνας.
Παναγιώτα (Πίτσα) Κουβούση, από τον Άγιο Βασίλη. Ήλθε να πάρει του μουλάρι που της είχαν πάρει οι Γερμανοί. Κάποιος από τους κρατούμενους των ανταρτών τη γνώριζε και την υπέδειξε στους συνεργάτες των κατακτητών.
Θανάσης Δημ, Πέτρου, από την Καστάνιτσα, τον έπιασαν έξω από το χωριό του, όπου έβοσκε τα πρόβατά του με τον αδελφό του Θόδωρο.
Γιάννης Γ. Μπρούσαλης, αντάρτης του ΕΛΑΣ, από το Παρθένι Αρκαδίας. Τον αδελφό του Μανώλη τον είχαν εκτελέσει πριν δύο ημέρες, κοντά στο μοναστήρι της Ορθοκωστάς.
Μιχάλης Σπανός, από τον Άγιο Δημήτρη Λακωνίας, ήταν αντάρτης του ΕΛΑΣ.
Νικόλαος Παν. Χαραμής, από την Αγία Παρασκευή Μονεμβασίας, ήταν αντάρτης του ΕΛΑΣ.
Ηλίας Νταβέλος, από τα Βέρβαινα, τον συνέλαβαν κοντά στο Άστρος.
6) Ο Κώστας Τσουκάτος (Ντουβλέκης) ήταν πλήρωμα, στο καΐκι που είχε το ΕΛΑΝ με μηχανικό το Νίκο Καραχάλιο. Είχαν πάει στο Άστρος με το καΐκι και τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί κοντά στο Ξηροπήγαδο.
Οι όμηροι
Οι Γερμανοί στο πέρασμά τους συνέλαβαν 32 νέους 18-22 ετών (11 από τα Μέλανα, 10 από τον Τυρό-Σαπουνακέϊκα, 6 από Βασκίνα, 5 από Λεωνίδιο). Τους 4 τους έστειλαν στις κλούβες των τρένων, 4 αφέθηκαν ελεύθεροι, οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν στη Γερμανία-Αυστρία και δούλευαν στα εργοστάσια. Το Μάιο 1945 τους απελευθέρωσε ο Σοβιετικός στρατός και επέστρεψαν στην πατρίδα τους.
Από τους 32 ομήρους δεν γύρισαν 4:
Ο Ηλίας Γ. Κυρίος (Πρέζας) πέθανε στην Αυστρία, ο Μιχάλης Αρβανιτάκης από τα Μέλανα, πέθανε στη Γερμανία, ο Βασίλης Νικ Καττής και ο Γ. Μακρυμίχαλος ήταν στην κλούβα των τρένου που έκανε τη διαδρομή Πάτρα-Κόρινθο και οι Γερμανοί ανατίναξαν την κλούβα κοντά στο Αίγιο, αρχές Σεπτέμβρη 1944, μόνο ένας κρατούμενους σώθηκε (Κοκκοκιός από τα Βούρβουρα).
Οι κλούβα ήταν το πρώτο βαγόνι του τραίνου, με 20 περίπου ομήρους και το είχαν για να μην τους κάνουν επίθεση οι αντάρτες, Αν γινόταν επίθεση ανατιναζόταν το βαγόνι από τους Γερμανούς και σκοτώνονταν οι κρατούμενοι.
Στις 14 Σεπτεμβρίου 1944, ένα περιπολικό με Γερμανούς και ταγματασφαλίτες πέρασε από την Σαμπατική και πυροβόλησε σε ορισμένα σπίτια στην παραλία. Σκοτώθηκαν η Ματίνα Στ. Ζαρόκωστα (Λούλου) και η Ειρήνη Γ. Ζαρόκωστα.
Σκοτώθηκαν σε μάχες
Ο Μιχάλης Δ. Τσουκάτος ή Σταυράκης από τον Τυρό ήταν το 1943 από τους πρώτους αντάρτες του ΕΛΑΣ, τον Απρίλη 1944 σε μια μάχη με τους κατακτητές σκοτώθηκε κοντά στα Τσίτζινα.
Ο Δημήτριος Ηλία Σμύρος, αντάρτης του ΕΛΑΣ, σκοτώθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1944, στο Μυστρά, σε μάχη με τους ταγματασφαλίτες.
Στην Αθήνα, το Δεκέμβρη 1944, στα Δεκεμβριανά, στις μάχες με τους Εγγλέζους και τους συνεργάτες τους, σκοτώθηκαν οι:
Γιώργος Λυγινός από τον Τυρό, Μιχάλης Γ. Διατσίγκος, Ηλίας Αντ. Λεκκός ή Γκέγκας και Ιωάννης Ηλ. Ρουσάλης ή Μάπουρας από το Λεωνίδιο.
Στο Αλβανικό μέτωπο, από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τον Απρίλη 1941, στον πόλεμο, αρχικά με τους Ιταλούς και μετά με τους Γερμανούς, σκοτώθηκαν πολλοί πατριώτες μας και άλλοι τραυματίστηκαν ή έπαθαν κρυοπαγήματα. Στη μνήμη τους είναι αφιερωμένη η εθνική επέτειος της 28ης Οκτωβρίου.
Στη μνήμη όλων αυτών τοποθετήθηκε, με απόφαση του δημοτικού Συμβουλίου, η αναμνηστική πλάκα στον προστατευτικό τοίχο, στην είσοδο του Λυκείου Λεωνιδίου.
Στρατής Κουνιάς
15 Ιουλίου, 2012
Καλιο αργα παρα ποτε γιατι απ οτι ξερω η προηγουμενη δημοτικη αρχη αρνιοταν πεισματικα ... ισως επειδη αισθανοταν πιο κοντα στα ταγματα ασφαλειας παρα σε αυτους που αντισταθηκαν ....
kala meta apo 68 xponia 8ymh8hkate ..otan eprepe giati den ekane kaneis tipota topa giname xafnika oloi patriotes...kpima toys an8ropoys poy exasan thn zoh toys tote...kpima