Μάθημα ορθής φορολογικής συνείδησης

Του Γιάννη Μπαμπαδήμα . Τον Σεπτέμβρη είχαμε τη δόση του Φόρου Εισοδήματος. Τον Οκτώβρη είχαμε τη δόση του ΕΝΦΙΑ. Τον Νοέμβρη ...

Του Γιάννη Μπαμπαδήμα.

Τον Σεπτέμβρη είχαμε τη δόση του Φόρου Εισοδήματος.

Τον Οκτώβρη είχαμε τη δόση του ΕΝΦΙΑ.

Τον Νοέμβρη είχαμε και τη δόση του Φόρου Εισοδήματος και τον ΕΝΦΙΑ.

Τον Δεκέμβρη και ΕΝΦΙΑ και τέλη κυκλοφορίας.

Κι έτσι τελειώνουμε τη χρονιά κι αρχίζουμε πάλι από την αρχή, με τον ΕΝΦΙΑ τον Γενάρη και τον Φλεβάρη και πάει λέγοντας.

Εν τω μεταξύ, ο ΦΠΑ ανεβαίνει όλο και υψηλότερα και συνεχώς διευρύνεται. Και οι δραστικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις τελειωμό δεν έχουν.

Και σα να μη μας φτάνανε όλα αυτά, έρχεται και ο αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών Αλεξιάδης και μας προκαλεί (με πρότασή του στην εφημερίδα του συγκυβερνώντος  κόμματος «Αυγή»), όπως είχε κάνει παλιότερα  και ο Αλογοσκούφης και ο Παπακωνσταντίνου: «Μια κίνηση είναι να προετοιμάσουμε με τον Υπουργό Παιδείας μάθημα φορολογικής συνείδησης από τον επόμενο Σεπτέμβριο στα σχολεία, ως “επένδυση”, ώστε να πεισθεί η κοινωνία ότι για τα χάλια σε δρόμους, παιδικές χαρές, νοσοκομεία, ευθύνονται αυτοί που κλέβουν φόρους».

Για να μάθουν τα παιδιά να υπομένουν τη διαχρονική φορολεηλασία. Όχι, το μάθημα δεν πρόκειται ν’ αναφέρει ότι οι αβάστακτοι φόροι θα πηγαίνουν στους δανειστές-δυνάστες μας και στις τσέπες των πλουσίων. Ούτε θα κάνει κουβέντα για τη νόμιμη φοροκλοπή των εργαζόμενων και τις φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου, όπως π.χ. των εφοπλιστών. Ούτε βέβαια για τα δισεκατομμύρια ευρώ που εκλάπησαν από τα ταμεία με τα P.S.I. και τις άλλες κατά καιρούς διαχρονικές αρπαχτές, όπως π.χ. τα γαλάζια-δομημένα ομόλογα ή τις παρακρατημένες από τους εργαζόμενους εισφορές αλλά και τις εργοδοτικές που προβλέπονται και ποτέ δεν αποδίδονται στα ταμεία.

Ούτε και στις πρώτες σελίδες του σχετικού βιβλίου θα υπάρχει ένας πρόλογος όπως παρακάτω:

Διαχρονικά, η εξουσία αναγνωρίζει μόνο ένα ρήμα, το ρήμα φέρω. Και μάλιστα στην προστακτική του."Φέρε"."Μας λείπουν, φέρε", "πού έκρυψες τα υπόλοιπα, φέρε". Και από το ρημάδι τούτο το ρήμα προέκυψε η λέξη φόρος.

Δίνει ο δυστυχής, όσα κι αν έδωσε ξαναδίνει, δεν επαρκούν, ξαναδίνει. Φόροι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Φόρος των συμμάχων, φόρος υπέρ της θεάς Αθηνάς, φόρος υπέρ του τάματος του Σωτήρος του δικτάτορα Παπαδόπουλου, φόρος έκτακτος, τακτικός, άμεσος, έμμεσος, ειρηνικός, για τον πόλεμο. Φόρος εφάπαξ και για "καβάτζες", φόρος για τα δημόσια έργα, φόρος της Πεντηκοστής στην αρχαία Αθήνα, φόρος για το Διαπύλιον, των μετοίκων, φόρος ξενικός (για να δουλεύουν οι ξένοι), φόρος πορνικός.

Για κάθε φόρο κι ένας αντίστοιχος νόμος. Κι ο δυστυχής με βάση τον νόμο πληρώνει, από τη γέννηση μέχρι τον τάφο του. Ως μέσον αντίστασης αναγκάστηκε να εφεύρει την "ψευδή δήλωση", την απόκρυψη, τη φοροδιαφυγή. Έλα, όμως, που οι άλλοι που θεσπίζουν τους κανόνες, με καινούργιους νόμους άρχιζαν το ψάξιμο και τη στυγνότερη αρπαγή. Αυτοί οι κανόνες ονομάστηκαν φορολογικοί και παρότι ραφιναρίστηκαν και εξελίχθηκαν στο διάβα των αιώνων, η βάση και η φύση τους παρέμειναν απαρασάλευτες και αναλλοίωτες. Η νομιμοποίηση, δηλαδή, της αδικίας και της αρπαγής και η καθιέρωση υποχρέωσης καταβολής μόνο για τους φτωχούς με αντίστοιχη απαλλαγή των πλουσίων.

Ορθότερος, συνεπώς, ορισμός της έννοιας του φόρου θα ήταν ο ακόλουθος: "Φόρος είναι διαχρονικά το υποχρεωτικό, με νόμο, ξήλωμα της τσέπης των φτωχών και ο πειθαναγκασμός τους να καταβάλουν από το υστέρημά τους στο κράτος, προκειμένου αυτό να παραδώσει τα αγαθά στις τσέπες των πλουσίων".

Αυτή ήταν και είναι η φύση της νόμιμης διαρπαγής. Σύμφυτη με την εξουσία, που πάντα απεικονίζεται ως αναλλοίωτη, ενδύεται καταγωγή θρησκευτική και λαμβάνει υπερβατικό χαρακτήρα. Για να πείθει και να φοβίζει. Απεικονίζεται ως αιώνια, ενώ δεν είναι παρά ευκαιριακή και πρόσκαιρη[..]. (από άρθρο του Νίκου Καραβέλου στο presspublica.gr).

Είπε κανείς, ότι τα νεοφιλελεύθερα δόγματα δεν είναι πλέον κυρίαρχα και εντός του ΣΥΡΙΖΑ;

Χαιρετίσματα,

ΜΠΑΜΠΑΔΗΜΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

g.babadimas@hotmail.com